Σκακιέρα και σετ σκάκι

Ένα σκληρό, ανθεκτικό ξύλο

Το hickory έχει προσφέρει πολλές ευκαιρίες στους εργολάβους. Το ξύλο του δέντρου είναι εξαιρετικά σκληρό, καθιστώντας το ιδανικό για ποιοτικά έπιπλα, πάνελ τοίχου, μουσικά όργανα, ξυλογλυπτική και ξυλουργική. Το ξύλο καρυδιάς βρήκε το δρόμο του στην κουζίνα με τη μορφή πιάτων και κουταλιών, ενώ οι αγρότες το χρησιμοποιούσαν για ζυγούς ζώων και κανάτες νερού.

Ακόμη και τα ξύλινα παπούτσια διαμορφώνονταν από καρυδιά. Σε καιρό πολέμου, οι Ευρωπαίοι κατασκεύαζαν κοντάκια τουφεκιών από το σκληρό ξύλο της καρυδιάς. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το στιβαρό ξύλο της μαύρης καρυδιάς χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή προπελών αεροσκαφών.

Στο παρελθόν, τα κελύφη της καρυδιάς χρησιμοποιήθηκαν επίσης για πολλούς σκοπούς. Ο Πλίνιος προτείνει να τα αλέθουν λεπτότατα και να τα χρησιμοποιούν για να γεμίζουν τις κοιλότητες των δοντιών. Φανταστείτε να ξυρίζεστε με την άκρη θερμαινόμενων κελυφών καρυδιών αντί για ξυράφι. Ο κουρέας του βασιλιά Λουδοβίκου XI ξεκίνησε αυτή την πρακτική επειδή πίστευε ότι έτσι θα απέτρεπε τα τσιμπήματα. Για να μην κολλάει το ψωμί, οι αρτοποιοί άπλωναν στον πυθμένα των φούρνων τους κελύφη καρυδιών σε σκόνη.

Πιο πρόσφατα, τα ψιλοκομμένα κελύφη καρυδιών έχουν χρησιμοποιηθεί σε πολλές εμπορικές βιομηχανίες. Η σκόνη χρησιμοποιήθηκε για τη στίλβωση μετάλλων που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία αεροσκαφών και ως πούδρα προσώπου στα καλλυντικά. Οι πετρελαιοπηγές χρησιμοποιούσαν τα κονιορτοποιημένα τσόφλια για να ακονίζουν τα τρυπάνια τους. Η NASA έχει χρησιμοποιήσει ακόμη και κονιορτοποιημένα κελύφη καρυδιών ως θερμομόνωση σε κώνους μύτης πυραύλων. Προφανώς, η σκόνη μπορεί να αντέξει ακραίες θερμοκρασίες χωρίς να απανθρακωθεί.

 Το πυξάρι χρησιμοποιείται για αυτό το πλήρες   

Το πυξάρι είναι ένα γένος με περίπου 70 είδη στην οικογένεια Buxaceae. Τα κοινά ονόματα περιλαμβάνουν πυξάρι ή πυξάρι κουτί.

Είναι αειθαλείς θάμνοι και μικρά δέντρα βραδείας ανάπτυξης, που φθάνουν σε ύψος από 2 έως 12 μέτρα (σπάνια 15 μέτρα). Τα φύλλα είναι αντίθετα, στρογγυλεμένα έως λογχοειδή και δερματώδη- είναι μικρά στα περισσότερα είδη, γενικά 1,5 έως 5 cm μήκος και 0,3 έως 2,5 cm πλάτος, αλλά έως 11 cm μήκος και 5 cm πλάτος στο B. macrocarpa. Τα άνθη είναι μικρά, κιτρινοπράσινα και μονογενή, με τα δύο φύλα να υπάρχουν στο ίδιο φυτό. Ο καρπός είναι μια μικρή κάψουλα μήκους 0,5 έως 1,5 cm (έως 3 cm στο B. macrocarpa), που περιέχει πολλούς μικρούς σπόρους.

Το γένος χωρίζεται σε τρία γενετικά διακριτά τμήματα, κάθε τμήμα απαντάται σε διαφορετική περιοχή, με τα ευρασιατικά είδη στο ένα τμήμα, τα αφρικανικά (εκτός από τη Βορειοδυτική Αφρική) και τα είδη της Μαδαγασκάρης στο δεύτερο και τα αμερικανικά είδη στο τρίτο. Το αφρικανικό και το αμερικανικό τμήμα είναι γενετικά πιο κοντά το ένα στο άλλο παρά στο ευρασιατικό τμήμα.

Πυξάρι ή το σύμβολο της αιωνιότητας

Το πυξάρι (που ονομάζεται επίσης πυξάρι ή&nbsp,buxus στα λατινικά) κατακτά τον κόσμο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Με τα μικροσκοπικά, σφιχτά πλεγμένα φύλλα του και την εύκολα ελεγχόμενη μάζα του, δεν είναι περίεργο που αυτή η άψογη ποικιλία εμφανίζεται παντού, από βεράντες πισινών και σκηνικά μπαρ μέχρι γραφεία στελεχών.

Το μποξγουντ αντιπροσωπεύει τη μακροζωία και την αθανασία. Αυτά τα φυτά βραδείας ανάπτυξης χρειάζονται συχνά 5 χρόνια ή και περισσότερο για να φτάσουν σε ύψος άξιο για κλάδεμα σε έναν κορυφολογικό φράχτη που συνήθως βλέπουμε γύρω από ανακτορικά κτήματα. Για τους λόγους αυτούς, το πυξάρι θεωρείται σύμβολο της συνέπειας, του αναστήματος και του γούστου.

Οι σημασίες της λέξης “πυξάρι” στα Ουρντού είναι οι εξής. Για να καταλάβετε πώς να μεταφράσετε Boxwood στα Ουρντού, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη βοήθεια λέξεων που σχετίζονται στενά με το Boxwood ή τις μεταφράσεις του στα Ουρντού. Ορισμένες από αυτές τις λέξεις μπορεί επίσης να θεωρηθούν συνώνυμα για την λέξη boxwood. Εάν χρειάζεστε περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε επίσης να δείτε όλους τους ορισμούς της λέξης Boxwood. Εάν υπάρχει ταύτιση, συμπεριλαμβάνουμε επίσης ιδιωματισμούς και αποφθέγματα που χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη ή τις μεταφράσεις της ή που χρησιμοποιούν μία από τις σχετικές λέξεις στα αγγλικά ή στις μεταφράσεις Ουρντού. Αυτά τα ιδιώματα ή εισαγωγικά μπορούν επίσης να θεωρηθούν ως λογοτεχνικό παράδειγμα για το πώς να χρησιμοποιήσετε το boxwood σε μια πρόταση. Αν δυσκολεύεστε να διαβάσετε τα Ουρντού, σας παρέχουμε επίσης αυτές τις έννοιες στα λατινικά Ουρντού.

Έχουμε κάνει ό,τι καλύτερο μπορούμε για να σας δώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς λέγεται “buis” στα Ουρντού, ώστε να καταλάβετε τη σωστή μετάφρασή του από τα αγγλικά στα Ουρντού. Ενθαρρύνουμε όλους να συνεισφέρουν νέες σημασίες στο λεξικό MeaningIn προσθέτοντας μεταφράσεις από τα αγγλικά στα ουρντού, μεταφράσεις από τα ουρντού στα λατινικά ουρντού και μεταφράσεις από τα ουρντού στα αγγλικά. Αυτό θα βελτιώσει το λεξικό μας Αγγλικά – Ουρντού, το λεξικό Ουρντού – Αγγλικά, τη μετάφραση αγγλικών – Ουρντού και τις μεταφράσεις αγγλικών – Ουρντού.

Το ξύλο Sheesham σε αυτή την ολοκληρωμένη σκακιέρα

 Το ξύλο Sheesham είναι επίσης γνωστό ως Dalbergia Sisso, ένα φυλλοβόλο δέντρο, που ονομάζεται Sheesham στην ινδική υποήπειρο. Καλλιεργείται σε όλο το μήκος και το πλάτος της περιοχής των υπο-Ιμαλαΐων, η οποία εκτείνεται από το Assam στα ανατολικά μέχρι τον ποταμό Indus. Τα δάση αυτά εκτείνονται σε όλο το Punjab, το Uttar Pradesh, τη Δυτική Βεγγάλη και το Assam. Εδώ, είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως Sheesham, Shishan, Shisham, Sissoo ή Sisu.

Είναι το κρατικό δέντρο του ινδικού κρατιδίου Punjab, όπου το ξύλο αυτό κατατάσσεται στη θέση 2 μετά το τικ σε καλλιεργούμενο μέγεθος. Εκτός από την παροχή ξυλείας, έχει ποικίλες εφαρμογές, όπως η φύτευσή του κατά μήκος δρόμων και σε φυτείες τσαγιού για σκίαση και κατά μήκος καναλιών.

Αυτό το δέντρο αναπτύσσεται γενικά στις όχθες των ποταμών σε υψόμετρο μικρότερο από 900 μέτρα, αλλά μπορεί να φτάσει τα 1.300 μέτρα. Αναπτύσσεται καλύτερα σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 10°C έως 40°C. Μπορεί να αντέξει μέση ετήσια βροχόπτωση έως 2.000 mm και ξηρασία που δεν υπερβαίνει τους τρεις με τέσσερις μήνες. Το Sheesham αναπτύσσεται καλύτερα σε καθαρή άμμο και χαλίκι και σε πλούσια παραποτάμια εδάφη, ενώ μπορεί επίσης να ευδοκιμήσει σε ελαφρώς αλμυρά εδάφη.

Χαρακτηριστικά: Το ξύλο του Sheesham κυμαίνεται από χρυσοκάστανο έως σκούρο καφέ ή καστανό, με πιο σκούρες ραβδώσεις που δίνουν στο ξύλο μια πλούσια, γυαλιστερή εμφάνιση. Το ξύλο είναι ισχυρό και σκληρό με ευθύγραμμο κόκκο, αν και μπορεί επίσης να είναι διαπλεκόμενο. Η υφή του ποικίλλει από μέτρια έως τραχιά με φυσική λάμψη.

Ένα απροσδόκητο δέντρο, το πυξάρι σε όλο αυτό το σετ σκακιού

Το πυξάρι είναι ένα γένος με περίπου 70 είδη στην οικογένεια Buxaceae. Τα κοινά ονόματα περιλαμβάνουν πυξάρι ή πυξάρι.

Τα πυξάρια είναι ενδημικά στη δυτική και νότια Ευρώπη, τη νοτιοδυτική, νότια και ανατολική Ασία, την Αφρική, τη Μαδαγασκάρη, το μακρινό βορρά της Νότιας Αμερικής, την Κεντρική Αμερική, το Μεξικό και την Καραϊβική, με την πλειονότητα των ειδών να είναι τροπικά ή υποτροπικά- μόνο τα ευρωπαϊκά και ορισμένα ασιατικά είδη είναι ανθεκτικά στον παγετό. Κέντρα ποικιλομορφίας βρίσκονται στην Κούβα (περίπου 30 είδη), την Κίνα (17 είδη) και τη Μαδαγασκάρη (9 είδη). Το πυξάρι (επίσης γνωστό ως πυξάρι ή buxus στα λατινικά) κατακτά τον κόσμο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού με καταιγισμό. Με τα μικροσκοπικά, σφιχτά πλεγμένα φύλλα και την εύκολα ελεγχόμενη μάζα του, δεν είναι περίεργο που αυτή η άψογη ποικιλία εμφανίζεται παντού, από βεράντες πισινών και σκηνικά μπαρ μέχρι γραφεία στελεχών.”

Το μποξγουντ αντιπροσωπεύει τη μακροζωία και την αθανασία. Αυτά τα φυτά βραδείας ανάπτυξης χρειάζονται συχνά 5 χρόνια ή και περισσότερο για να φτάσουν σε ύψος άξιο για κλάδεμα σε έναν κορυφολογικό φράχτη που συνήθως βλέπουμε γύρω από ανακτορικά κτήματα. Για τους λόγους αυτούς, το πυξάρι θεωρείται σύμβολο της συνέπειας, του αναστήματος και του γούστου.

Η βελανιδιά, ένα πανίσχυρο δέντρο σε αυτή την ολοκληρωμένη σκακιέρα

Σε όλη την Ευρώπη, οι βελανιδιές είναι από τα ψηλότερα και πιο ανθεκτικά δέντρα στα δάση. Ίσως γι’ αυτό το λόγο το συγκεκριμένο είδος δέντρου έχει τιμηθεί και σεβαστεί από τόσους πολλούς αρχαίους πολιτισμούς. Από τους Έλληνες και τους Σκανδιναβούς μέχρι τους Δρυίδες και τους Σλάβους, πολλοί αρχαίοι ευρωπαϊκοί πολιτισμοί συμπεριέλαβαν τη βελανιδιά στις μυθολογίες τους. Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι κάνει αυτό το δέντρο τόσο ξεχωριστό και τόσο άξιο αρχαίας λατρείας και θαυμασμού.

Δρυς και αστραπή

Πολλοί από τους σημαντικότερους θεούς της ευρωπαϊκής μυθολογίας συνδέονταν με τον κεραυνό και την αστραπή καθώς και με τις βελανιδιές: Thor των Νορβηγών, ο Δίας των Ελλήνων, ο Δίας των Ρωμαίων, ο Dagda των Κελτών και ο Perun των Σλάβων.

Μοιάζει παράξενος συνδυασμός συσχετισμών, αλλά μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι οι βελανιδιές χτυπιούνται από κεραυνούς συχνότερα από άλλα δέντρα. Ίσως οι αρχαίοι λαοί πίστευαν ότι ο κεραυνός που χτυπάει μια βελανιδιά ήταν ένα σημαντικό μήνυμα από τον αρχηγό θεό και ένα σημάδι για κάτι σημαντικό που θα έρθει. Αλλά κατά πάσα πιθανότητα, ήταν μάλλον το ύψος των βελανιδιών και η χαμηλή ηλεκτρική αντίσταση του ξύλου τους που προσέλκυε τους κεραυνούς.

Το ξύλο της ελιάς, στα ιερά κείμενα

&nbsp,Στην Παλαιά Διαθήκη, χρησιμοποιούνταν για το χρίσμα προφητών και βασιλιάδων και για το άναμμα των λυχνιών στον οίκο του Θεού με συμβολικό σκοπό τη θεραπεία, τον εξαγνισμό και τη θρέψη.

Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς Χριστός περιγράφεται ως “ο χρισμένος” ή Μεσσίας, που σημαίνει χρισμένος με λάδι ελιάς. Ο Ιησούς διηγείται την ιστορία του Καλού Σαμαρείτη που χρησιμοποίησε ελαιόλαδο για να θεραπεύσει. Όταν ο Ιησούς πήγε στην Ιερουσαλήμ, προσευχήθηκε στο Όρος των Ελαιών, όπου δίδαξε στους μαθητές του τον λόγο του Θεού. Ο Ιησούς προσευχήθηκε επίσης κάτω από μια ελιά μετά το τελευταίο δείπνο και πριν από τη σταύρωσή του σε έναν σταυρό από ελαιόδεντρα κοντά στον κήπο της Γεθσημανής στην Ιερουσαλήμ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα κομπολόγια κατασκευάζονται από ξύλο ελιάς. Από σεβασμό, οι κάτοικοι των Αγίων Τόπων προστατεύουν αυτά τα δέντρα και δεν τα κόβουν.

Η ελιά θεωρείται επίσης σύμβολο της ειρήνης. Κατά τη διάρκεια του μεγάλου κατακλυσμού, ένα περιστέρι που έστειλε ο Νώε από την κιβωτό σε αναζήτηση γης επέστρεψε με ένα κλαδί ελιάς στο ράμφος του. Εδώ συμβόλιζε την ειρήνη και την καλή θέληση, υποδηλώνοντας το τέλος της οργής των θεών. Το κλαδί ελιάς συμβολίζει την ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρωπότητας. Lori Bruno Magika Salem Massachusetts – Πνευματική ντίβα σύμφωνα με τη Lori Bruno, μάντισσα, αρχιερέας και κληρονόμος της σικελικής τέχνης των σοφών, και ιδιοκτήτρια του Magika στο Salem της Μασαχουσέτης. “Η ελιά δεν μπορεί ποτέ να φαγωθεί από τα σκουλήκια και μπορεί να ζήσει για 1.000 χρόνια. Ο αρχάγγελος Μιχαήλ και όλοι οι άγγελοι συντονίζονται με το ξύλο της ελιάς, επειδή είναι ιερό και αδιάφθορο.”

Το αυξημένο ενδιαφέρον για το σκάκι, ιδιαίτερα για το διεθνές παιχνίδι στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, οδήγησε σε μια νέα ζήτηση για ένα πιο οικουμενικό σχέδιο σκακιστικών κομματιών. Η ποικιλία και οι μορφές του συμβατικού σχήματος, που είχε ξεκινήσει τον δέκατο πέμπτο αιώνα, είχαν αναπτυχθεί σημαντικά μέχρι τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα. Οι συμβατικοί τύποι που ήταν δημοφιλείς εκείνη την εποχή περιελάμβαναν το αγγλικό σκακιέρα Barleycorn, το σκακιέρα St. George, το γαλλικό σκακιέρα Régence (που πήρε το όνομά του από το Café de la Régence στο Παρίσι) και το κεντροευρωπαϊκό σκακιέρα. Τα περισσότερα από τα κομμάτια ήταν ψηλά, εύκολα ανατρεπόμενα αλλά δυσκίνητα στο παιχνίδι, και το κύριο μειονέκτημά τους ήταν η ομοιότητα των κομματιών μέσα στο ίδιο σετ. Το γεγονός ότι ένας παίκτης δεν αναγνώριζε τα κομμάτια του αντιπάλου του μπορούσε να αλλάξει την έκβαση μιας παρτίδας. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί μια λύση…

Η ιστορία μιας επιτυχίας 

Μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ήταν σαφές ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη για ένα σετ σκακιού με κομμάτια που να είναι εύκολα στη χρήση και να αναγνωρίζονται καθολικά από σκακιστές με διαφορετικό υπόβαθρο. Η λύση, που προτάθηκε για πρώτη φορά το 1849 από τον προμηθευτή ποιοτικών παιχνιδιών, τον John Jaques of London, κατασκευαστή παιχνιδιών και αθλητικών ειδών, του Hatton Garden του Λονδίνου, έμελλε να γίνει γνωστή ως Staunton Chess Set, από το< Howard Staunton (1810-1874), τον σκακιστή και συγγραφέα που θεωρούνταν γενικά ο ισχυρότερος παίκτης στον κόσμο από το 1843 έως το 1851.

Αν και ο Ναθάνιελ Κουκ ήταν από καιρό ειδικός σχεδιαστής, ενδέχεται να είχε σχεδιάσει τα δωμάτιά του ο κουνιάδος του και ιδιοκτήτης της εταιρείας, Τζον Τζάκς.

Μια θεωρία για την εξέλιξη του συνόλου είναι ότι ο κ. Κουκ ορίζει ότι είχε χρησιμοποιήσει αρχιτεκτονικές έννοιες κύρους, οικείες στην (παρεμπιπτόντως αυξανόμενη) τάξη των μορφωμένων και ευκατάστατων ευγενών. Οι Λονδρέζοι αρχιτέκτονες, έντονα επηρεασμένοι από την κουλτούρα της Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης, σχεδίαζαν κτίρια κύρους σε νεοκλασικό στυλ. Η εμφάνιση των νέων σκακιστικών κομματιών βασίστηκε σε αυτό το στυλ, και τα κομμάτια ήταν σύμβολα της “αξιοσέβαστης” βικτωριανής κοινωνίας: μια διακεκριμένη μίτρα επισκόπου, ένα στέμμα βασίλισσας και ένα στέμμα βασιλιά, ένας ιππότης σκαλισμένος σαν κεφάλι επιβήτορα από τα μάρμαρα του Παρθενώνα του Έλγιν, και ένα κάστρο με καθαρές κλασικές γραμμές, που προβάλλει μια αύρα δύναμης και ασφάλειας. Το σχήμα των πάγκων είναι εμπνευσμένο από το τετράγωνο και την πυξίδα των μασόνων- ωστόσο, μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι το σχήμα των πάγκων προέρχεται από τα μπαλκόνια της βικτοριανής αρχιτεκτονικής. Υπήρξαν επίσης κάποιες πρακτικές καινοτομίες: για πρώτη φορά, ένα έμβλημα στέμματος σφραγίστηκε σε έναν πύργο και έναν ιππότη σε κάθε πλευρά, για να προσδιορίζεται η θέση τους στο ταμπλό από την πλευρά του βασιλιά. Ο λόγος γι’ αυτό ήταν ότι στην περιγραφική σημειογραφία του σκακιού, οι πύργοι και οι ίπποι συχνά αναφέρονταν ως “ιππότης της βασίλισσας”, “πύργος του βασιλιά” κ.λπ.

Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι ο Jaques, ο μάστορας του τόρνου, πιθανώς πειραματίστηκε με ένα σχέδιο που όχι μόνο θα ήταν αποδεκτό από τους παίκτες, αλλά θα μπορούσε επίσης να παραχθεί με λογικό κόστος. Τελικά, πιθανότατα δανείστηκε και συνέθεσε στοιχεία από ήδη διαθέσιμα παιχνίδια για να δημιουργήσει ένα νέο σχέδιο που χρησιμοποιούσε καθολικά αναγνωρίσιμα σύμβολα στην κορυφή των συμβατικών ράβδων και βάσεων. Επιπλέον, τα κομμάτια ήταν συμπαγή, καλά ισορροπημένα και σταθμισμένα ώστε να παρέχουν ένα χρήσιμο και κατανοητό σετ παιχνιδιού.

Μπορεί να ήταν ένας συνδυασμός και των δύο θεωριών, με τη συνέργεια του κ. Cooke, του επιχειρηματία, και του κ. Jaques, του τεχνίτη. Τα βιβλία σκακιού από το 1820 και μετά χρησιμοποιούσαν εικονίδια σκακιστικών κομματιών σε διαγράμματα παρόμοια από πολλές απόψεις με τα κομμάτια του Staunton, συμπεριλαμβανομένης μιας πρόσφατης αλλαγής από τοξωτή κορώνα σε κορώνα για τη βασίλισσα. Αυτό δείχνει ότι ο σχεδιασμός του Staunton μπορεί να έχει προκύψει από αυτά τα διαγράμματα, πιθανότατα παραλαμβανόμενο από έναν τυπογράφο.

Μια παράδοση που συνεχίζεται δυνατά!

Το σετ σκακιού του Staunton έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δημοφιλές και είναι πιθανό να παραμείνει έτσι και στο μέλλον. Η επιτυχία του οφείλεται στα καλά ισορροπημένα και εύκολα αναγνωρίσιμα κομμάτια του.

Οι Anthony Saidy και Norman Lessing έχουν γράψει ότι: 

“Αν γινόταν μια ψηφοφορία μεταξύ των σκακιστών για να καθοριστεί με ποια κομμάτια τους άρεσε περισσότερο να παίζουν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα κομμάτια του Staunton θα κέρδιζαν με συντριπτική διαφορά.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΩΝ ΣΚΑΚΙΩΝ &.nbsp;COFRRET COMPLETE WOODEN

• Chessboard 34 x 34cm
• Chessboard: Walnut  / Oak for the checkerboard
• Chess pieces: Shesham, Boxwood
• 32 σκακιέρες Staunton σε ξύλο, ελεφαντόδοντο και καφέ
• Υψος βασιλιά: 1,5 εκ:
• Βάρος σετ 1,3 Kg
• Χρώματα: Μπεζ, Μαύρο και με μπορντούρα