Η προέλευση της αλαβάστρινης σκακιέρας μας
Το σκάκι ήταν ένα παιχνίδι που ήταν μέρος της ζωής μας όταν μεγαλώναμε.
Όσο θυμόμαστε τους γονείς μας, τους άρεσε να παίζουν σκάκι με τους φίλους τους, πίνοντας ένα ποτό και λέγοντας ιστορίες.
Με κίνητρο αυτές τις αναμνήσεις, αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε μια μοναδική σκακιέρα και να δημιουργήσουμε ένα σετ από πιόνια από πέτρα (συγκεκριμένα αλάβαστρο) που αποτίει φόρο τιμής, αλλά και προσθέτει μια νέα διάσταση σε αυτό το εμβληματικό κλασικό παιχνίδι.
Ηταν ένα ταξίδι άνω των 12 μηνών που μας έφερε στο σημείο όπου είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε τα καλούπια. Το
μόνο που χρειαζόμαστε λοιπόν είναι η υποστήριξή σας για να ξεκινήσει η παραγωγή!
Από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην Αρχαία Ελλάδα
Η διαδικασία κατασκευής των τελικών σκακιστικών κομματιών ήταν για εμάς εξίσου σημαντική με το ίδιο το αποτέλεσμα. Από τη σύγχρονη τρισδιάστατη εκτύπωση μέχρι μια προσέγγιση της παλιάς σχολής στην κατασκευή αλάβαστρου, τα σχέδιά μας προχώρησαν σιγά σιγά σε ένα στάδιο όπου πλέον συνεργαζόμαστε με έναν καλλιτέχνη ο οποίος χρησιμοποιεί μια παραδοσιακή μέθοδο σκαλίσματος για να κατασκευάσει τη σκακιέρα μας και το πλήρες σετ σκακιού της, το οποίο απαιτεί όχι λιγότερα από 15 βήματα για να ολοκληρωθεί.
Ένα πραγματικό έργο τέχνης
Εκτός από το διασκεδαστικό στοιχείο, θέλαμε να δημιουργήσουμε μια σκακιέρα που δεν θα χρειαζόταν να την κρύβετε ή να την τοποθετείτε όταν δεν παίζετε.
Το αντίθετο μάλιστα. Στην πραγματικότητα, σχεδιάσαμε τη σκακιέρα και τα πιόνια μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, ώστε να μπορείτε να την εκθέτετε με υπερηφάνεια στο σαλόνι ή το γραφείο σας.
Να είστε σίγουροι ότι σχεδόν όλοι όσοι μπαίνουν στο δωμάτιο θα σταματούν και θα θαυμάζουν το σετ.
Η διαδικασία σχεδιασμού
Είμαστε ανελέητοι στη μηχανική του κάθε κομματιού, ώστε να προσθέσουμε περίπλοκες λεπτομέρειες στην πέτρα (αλάβαστρο), ενώ παράλληλα εξασφαλίζουμε ότι είναι ανθεκτικά, ώστε να μην ανησυχείτε ότι θα πέσουν. Γι’ αυτό η αναζήτηση για καλούς τεχνίτες ικανούς να δημιουργήσουν ένα τόσο ποιοτικό κομμάτι πέτρας περιόρισε το πεδίο σε λίγους μόνο που είχαν την τεχνική που απαιτείται για να κατασκευάσουν την αλαβάστρινη σκακιέρα μας.
Πέρα από την οπτική πλευρά, γνωρίζουμε πόσο σημαντική είναι η αίσθηση και το βάρος κάθε κομματιού. Η λεία επιφάνεια της πέτρας και οι περίπλοκες λεπτομέρειες, σε συνδυασμό με το σωστό πάχος, καθιστούν κάθε κομμάτι ένα εντελώς μοναδικό έργο τέχνης.
Ένα παιχνίδι που αναπτύσσει τη νοημοσύνη όλης της οικογένειας
Δημιουργήσαμε το σετ μας με γνώμονα όλη την οικογένεια: και τα παιδιά! Εκτός από το
γεγονός ότι δεν χρειάζεται να ανησυχείτε μήπως τα παιδιά σας ρίξουν τα πέτρινα κομμάτια, επειδή είναι κατασκευασμένα από ανθεκτικό αλάβαστρο
Κάποιο ιστορικό υπόβαθρο που πρέπει να έχουμε για τους Ελληνορωμαϊκούς Πολέμους (Μακεδονικός Πόλεμος)
Πατώντας τη σκόνη από τον ελληνικό κόσμο. Στο πρώτο μισό του 2ου αιώνα π.Χ., η Ρώμη θέλησε να κατακτήσει αυτό το λίκνο του αρχαίου κόσμου. Ξεκίνησε με τη Μακεδονία. Αυτή δεν ανήκε πια στην ένδοξη αυτοκρατορία της εποχής του κατακτητή Μεγάλου Αλεξάνδρου, έναν αιώνα νωρίτερα, αλλά εξακολουθούσε να κυριαρχεί στον ελληνιστικό πολιτισμό που εκτεινόταν σε ολόκληρη την Ευρώπη από το Αιγαίο μέχρι την Αδριατική. Οι Ρωμαίοι και οι Μακεδόνες είχαν ήδη συγκρουστεί μεταξύ 214 και 205 π.Χ., στο αποκορύφωμα του Δεύτερου Ποντικού Πολέμου, όταν ο βασιλιάς Φίλιππος Ε΄ της Μακεδονίας συμμάχησε με την Καρχηδόνα. Το 200 π.Χ. ξέσπασε μια δεύτερη σύγκρουση, καθώς η Ρώμη προσπάθησε να περιορίσει τις επεκτατικές φιλοδοξίες του Φιλίππου Ε’. Αυτός ο “δεύτερος μακεδονικός πόλεμος” διήρκεσε μόλις τρία χρόνια και έληξε με νίκη της Ρώμης, η οποία της επέτρεψε να “απελευθερώσει” την αρχαία Ελλάδα, με άλλα λόγια να εγκαταστήσει εκεί την εξουσία της.
Όμως, μόλις είκοσι χρόνια αργότερα η Ρώμη υπέταξε οριστικά το βασίλειο των Αντιγονιδών, τη δυναστεία που βασίλευε εκείνη την εποχή στη Μακεδονία. Το 179 π.Χ., ο Φίλιππος Ε΄ αντικαταστάθηκε από τον γιο του Περσέα της Μακεδονίας. Αυτός ο φιλόδοξος και δημοφιλής μονάρχης θέλησε να αποκαταστήσει τη μακεδονική επιρροή στην Ελλάδα, γεγονός που τελικά προκάλεσε τη ρωμαϊκή επέμβαση. Το 172 π.Χ. ξέσπασε ο “Τρίτος Μακεδονικός Πόλεμος”. Ξεκίνησε δύσκολα για τους Ρωμαίους, οι οποίοι υπέστησαν μια σειρά από μικρές ήττες.
Τότε επενέβη ένας προνοητικός άνθρωπος: ο ύπατος Λούκιος Αιμίλιος Παύλος, γνωστός ως Παύλος-Εμίλιος. Μέλος της gens Æmillia, μιας αρχαίας και ισχυρής οικογένειας πατρικίων (της ανώτερης τάξης των Ρωμαίων πολιτών), ήταν γιος ενός άλλου Παύλου-Εμίλιου, ο οποίος είχε πεθάνει πενήντα χρόνια νωρίτερα στη μάχη της Κανάης εναντίον του Αννίβα. Είχε ήδη καταλάβει διάφορα αξιώματα ως δικαστής, ήταν ύπατος το 182 π.Χ. και πολέμησε στην Ιβηρική Χερσόνησο γύρω στο 190 π.Χ. Το 169 π.Χ., αυτός ο ένθερμος πατριώτης, εμποτισμένος με την ελληνιστική κουλτούρα, όπως και η υπόλοιπη ρωμαϊκή ελίτ, έγινε ύπατος για δεύτερη φορά. Σε ηλικία σχεδόν 60 ετών, επρόκειτο να γνωρίσει τη δόξα.
Ο Περσέας έχασε περισσότερους από 20.000 άνδρες και στη συνέχεια αιχμαλωτίστηκε
Μόλις επανεξελέγη, ο Παύλος διέσχισε την Αδριατική για να ανακτήσει τον έλεγχο της στρατιωτικής διοίκησης στη Μακεδονία. Συνάντησε τα στρατεύματα του Περσέα στην πεδιάδα της Πύδνας, νοτιοδυτικά της Θεσσαλονίκης, κοντά στο Αιγαίο Πέλαγος. Οι εχθροπραξίες άρχισαν στις 22 Ιουνίου 168 π.Χ., με 40.000 άνδρες από κάθε πλευρά, και γρήγορα εξελίχθηκαν προς όφελος του Παύλου. Η μάχη της Πύδνας κατέδειξε την ανωτερότητα και τη νεωτερικότητα των ρωμαϊκών λεγεώνων που ήταν οργανωμένες σε manipulae (μικρές, ευέλικτες μονάδες) έναντι του παλαιού ελληνικού συστήματος φάλαγγας, το οποίο ανάγκαζε τους στρατιώτες να πολεμούν ως συμπαγές μπλοκ. Ο Περσέας έχασε περισσότερους από 20.000 άνδρες και αιχμαλωτίστηκε. Αυτό σήμανε το τέλος της δυναστείας των Αντιγονιδών, η οποία είχε δώσει στη Μακεδονία έξι βασιλιάδες. Το βαλκανικό βασίλειο χωρίστηκε σε τέσσερις δημοκρατίες και η μοναρχία καταργήθηκε.
Με τη νίκη στην Πύδνα, οι Ρωμαίοι έκαναν ένα σημαντικό βήμα για την κατάληψη της Ανατολής. Το 146 π.Χ. ιδρύθηκε η ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας. Την ίδια χρονιά, η Ρώμη λεηλάτησε την Κόρινθο, την πόλη που είχε γίνει σύμβολο του ελληνιστικού πολιτισμού. Ο γερο-Πάυλος, ωστόσο, δεν ήταν ένας μετριοπαθής νικητής. Διασχίζοντας την Ελλάδα μετά τη νίκη του, έβαλε να ανεγείρουν ένα μνημείο προς τιμήν του, όπως αναφέρει ο Ρωμαίος φιλόσοφος Πλούταρχος στο έργο του Παράλληλοι βίοι επιφανών ανδρών: “Βλέποντας στους Δελφούς μια μεγάλη τετράγωνη στήλη από λευκή πέτρα, πάνω στην οποία επρόκειτο να τοποθετηθεί το χρυσό άγαλμα του Περσέα, [διέταξε] να τοποθετηθεί εκεί το δικό του- γιατί ήταν πρέπον οι νικητές να παραχωρούν τη θέση τους στους νικητές.”
Κατά την επιστροφή του στη Ρώμη, ο Παύλος γιόρτασε τη νίκη του επί τρεις ημέρες, κατά τη διάρκεια ενός θριάμβου – μιας τελετής προς δόξα ενός νικητή στρατηγού – που έμεινε στα χρονικά της πόλης. Ο ύπατος παρέλασε στους δρόμους πάνω σε ένα άρμα από χρυσό και πορφύρα, με τον βασιλιά Περσέα και τους γιους του αλυσοδεμένους μπροστά του. Τα μυθικά λάφυρα που έφερε πίσω από την εκστρατεία ήταν επίσης σε δημόσια έκθεση… και οι Ρωμαίοι είχαν μια ευχάριστη έκπληξη. Σε μια πολύ λεπτομερή περιγραφή, ο Πλούταρχος απηχεί: “Τα κατορθώματα του Παύλου στη Μακεδονία συνδυάστηκαν με μια υπηρεσία που προσέφερε στη μάζα των Ρωμαίων και τον έκανε πολύ δημοφιλή: κατέβαλε τόσα πολλά χρήματα στο δημόσιο ταμείο, ώστε ο λαός δεν χρειάστηκε πλέον να πληρώνει φόρους μέχρι την εποχή [των ύπατων] Χίρτιου και Πάνσα [το 43 π.Χ.]”. Ο στρατηγός, συνεχίζει ο Πλούταρχος στην αγιογραφία του, φέρεται να αρκέστηκε, ως καλός και ανιδιοτελής ηγέτης, να κρατήσει τη βιβλιοθήκη του βασιλιά Περσέα για τον εαυτό του…
Το έπος του Παύλου αποδεικνύει ότι ο ρωμαϊκός ιμπεριαλισμός, του οποίου τα κίνητρα είναι πολύπλοκα (πολιτικά, οικονομικά, ψυχολογικά, γεωστρατηγικά), είναι επίσης θέμα προσώπων. “[Η] δυναμική του έχει συχνά τις ρίζες της στον οξυμένο ανταγωνισμό που κινεί τους Ρωμαίους πολιτικούς και στρατηγούς”, σημειώνει ο ιστορικός Christophe Badel στο Atlas de l’Empire romain (εκδ. Autrement, 2012). “Η Σύγκλητος [η οποία κατ’ αρχήν ασχολείται με τη στρατιωτική στρατηγική] τείνει μάλλον να μετριάσει τις ορέξεις τους”. Ως ένδειξη αναγνώρισης, η Σύγκλητος χορήγησε στον Παύλο το προσωνύμιο Macedonicus. Ο Μακεδόνας.
Η προέλευση του αλάβαστρου
Σε αντίθεση με το μάρμαρο, ένα πέτρωμα που σχηματίζεται σε βάθος χιλιομέτρων ή δεκάδων χιλιομέτρων.span> και του οποίου η ανάδυση στην επιφάνεια απαιτεί την εκταφή και τη διάβρωση ενός παχιά συσσωρευμένου πετρώματος, το αλάβαστρο σχηματίζεται στην επιφάνεια ή πολύ κοντά στην επιφάνεια σε χρονικές κλίμακες δεκάδων ετών ή μερικών αιώνων.
Ο αλαβάστρινος ασβεστόλιθος τείνει να γεμίζει γκροτίδες ,ή ανασκαφές, μεταφερόμενος από τα νερά που διεισδύουν στη γη μέσα από ασβεστολιθικά και σιδηρολιθικά στρώματα, φορτώνοντας με ό,τι μπορούν να διαλύσουν από την αναχώρησή τους από την επιφάνεια του εδάφους μέχρι την οροφή των σπηλαίων.
Είναι ένα υλικό κοντά στο μάρμαρο και αναγνωρισμένο για το κύρος του.
Οι διαστάσεις και το μέγεθος της σκακιέρας από αλάβαστρο/κομμάτια σκακιού
- Μέγεθος τετραγώνου : 3.5 cm
- Width/length/height: 35.5×35.5x3cm
- Βάρος σανίδας: 2.84kg
- King height: 9.8cm
- Base: 3εκ : 7.8cm
- Βάση: 2.6cm
- Κατασκευάζεται από αλάβαστρο
