Ανακαλύψτε αυτή τη σκακιέρα 34x34cm με διάφορα δέντρα Ελιά, Δρυς, Πυξάρι και Σέσαμ!
Αυτό το μοναδικό ξύλινο σετ σκακιού έρχεται με τη σκακιέρα 34x34cm και το κουτί του, όλα κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου από ξύλο! Αυτό το σετ κουτιού περιλαμβάνει μια ποικιλία προσεκτικά κατασκευασμένων προϊόντων. Το σετ περιλαμβάνει μια τέλεια ταιριαστή σκακιέρα από μαστίχα ελιάς που έχει κατασκευαστεί στο εργαστήριό μας στην Ελλάδα από εξειδικευμένους τεχνίτες χρησιμοποιώντας την τέχνη της μαρκετερί. Τα πιόνια του σκακιού είναι σταθμισμένα και έχουν ύψος 6,5 cm για τον βασιλιά.
Τα προσεκτικά επιλεγμένα καπλαμάδες ξύλου, τα παραδοσιακά μοτίβα και η ιδιαίτερη δεξιοτεχνία με την τέχνη της μαρκετερί φέρνουν ζωή στη συλλογή μας από ξύλινο σκάκι.
Το ξύλο πυξάρι χρησιμοποιείται για αυτό το σύγχρονο σετ σκακιού
Το ξύλο πυξάρι είναι ένα γένος με περίπου 70 είδη στην οικογένεια Buxaceae. Τα κοινά ονόματα περιλαμβάνουν πυξάρι ή πυξάρι κουτί.
Είναι αειθαλείς θάμνοι και μικρά δέντρα βραδείας ανάπτυξης, που φθάνουν σε ύψος από 2 έως 12 μέτρα (σπάνια 15 μέτρα). Τα φύλλα είναι αντίθετα, στρογγυλεμένα έως λογχοειδή και δερματώδη- είναι μικρά στα περισσότερα είδη, γενικά 1,5 έως 5 cm μήκος και 0,3 έως 2,5 cm πλάτος, αλλά έως 11 cm μήκος και 5 cm πλάτος στο B. macrocarpa. Τα άνθη είναι μικρά, κιτρινοπράσινα και μονογενή, με τα δύο φύλα να υπάρχουν στο ίδιο φυτό. Ο καρπός είναι μια μικρή κάψουλα μήκους 0,5 έως 1,5 cm (έως 3 cm στο B. macrocarpa), που περιέχει πολλούς μικρούς σπόρους.
Το γένος χωρίζεται σε τρία γενετικά διακριτά τμήματα, κάθε τμήμα απαντάται σε διαφορετική περιοχή, με τα ευρασιατικά είδη στο ένα τμήμα, τα αφρικανικά (εκτός από τη Βορειοδυτική Αφρική) και τα είδη της Μαδαγασκάρης στο δεύτερο και τα αμερικανικά είδη στο τρίτο. Το αφρικανικό και το αμερικανικό τμήμα είναι γενετικά πιο κοντά το ένα στο άλλο παρά στο ευρασιατικό τμήμα.
Πυξάρι ή το σύμβολο της αιωνιότητας
Το πυξάρι (που ονομάζεται επίσης πυξάρι ή ,buxus στα λατινικά) κατακτά τον κόσμο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Με τα μικροσκοπικά, σφιχτά πλεγμένα φύλλα του και την εύκολα ελεγχόμενη μάζα του, δεν είναι περίεργο που αυτή η άψογη ποικιλία εμφανίζεται παντού, από βεράντες πισινών και σκηνικά μπαρ μέχρι γραφεία στελεχών.
Το μποξγουντ αντιπροσωπεύει τη μακροζωία και την αθανασία. Αυτά τα φυτά βραδείας ανάπτυξης χρειάζονται συχνά 5 χρόνια ή και περισσότερο για να φτάσουν σε ύψος άξιο για κλάδεμα σε έναν κορυφολογικό φράχτη που συνήθως βλέπουμε γύρω από ανακτορικά κτήματα. Για τους λόγους αυτούς, το πυξάρι θεωρείται ένα σύμβολο συνέπειας, αναστήματος και γούστου.
Οι σημασίες της λέξης “πυξάρι” στα Ουρντού είναι οι εξής. Για να καταλάβετε πώς να μεταφράσετε Boxwood στα Ουρντού, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη βοήθεια λέξεων που σχετίζονται στενά με το Boxwood ή τις μεταφράσεις του στα Ουρντού. Ορισμένες από αυτές τις λέξεις μπορεί επίσης να θεωρηθούν συνώνυμα για την λέξη boxwood. Εάν χρειάζεστε περισσότερες λεπτομέρειες, μπορείτε επίσης να δείτε όλους τους ορισμούς της λέξης Boxwood. Εάν υπάρχει ταύτιση, συμπεριλαμβάνουμε επίσης ιδιωματισμούς και αποφθέγματα που χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη ή τις μεταφράσεις της ή που χρησιμοποιούν μία από τις σχετικές λέξεις στα αγγλικά ή στις μεταφράσεις Ουρντού. Αυτά τα ιδιώματα ή εισαγωγικά μπορούν επίσης να θεωρηθούν ως λογοτεχνικό παράδειγμα για το πώς να χρησιμοποιήσετε το boxwood σε μια πρόταση. Αν δυσκολεύεστε να διαβάσετε τα Ουρντού, σας παρέχουμε επίσης αυτές τις έννοιες στα λατινικά Ουρντού.
Έβαλα τα δυνατά μας για να σας δώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς λέγεται “πυξάρι” στα Ουρντού, ώστε να καταλάβετε τη σωστή μετάφρασή του από τα αγγλικά στα Ουρντού. Ενθαρρύνουμε όλους να συνεισφέρουν νέες σημασίες στο λεξικό MeaningIn προσθέτοντας μεταφράσεις από τα αγγλικά στα ουρντού, μεταφράσεις από τα ουρντού στα λατινικά ουρντού και μεταφράσεις από τα ουρντού στα αγγλικά. Αυτό θα βελτιώσει το λεξικό μας Αγγλικά – Ουρντού, το λεξικό Ουρντού – Αγγλικά, τη μετάφραση αγγλικών – Ουρντού και τις μεταφράσεις αγγλικών – Ουρντού.
Το ξύλο Sheesham σε αυτή την ολοκληρωμένη σκακιέρα
Το ξύλο Sheesham είναι επίσης γνωστό ως Dalbergia Sisso, ένα φυλλοβόλο δέντρο, που ονομάζεται Sheesham στην ινδική υποήπειρο. Καλλιεργείται σε όλο το μήκος και το πλάτος της περιοχής των υπο-Ιμαλαΐων, η οποία εκτείνεται από το Assam στα ανατολικά μέχρι τον ποταμό Indus. Τα δάση αυτά εκτείνονται σε όλο το Punjab, το Uttar Pradesh, τη Δυτική Βεγγάλη και το Assam. Εδώ, είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως Sheesham, Shishan, Shisham, Sissoo ή Sisu.
Είναι το κρατικό δέντρο του ινδικού κρατιδίου Punjab, όπου το ξύλο αυτό κατατάσσεται στη θέση 2 μετά το τικ σε καλλιεργούμενο μέγεθος. Εκτός από την παροχή ξυλείας έχει διάφορες εφαρμογές, όπως το να φυτεύεται κατά μήκος δρόμων και σε φυτείες τσαγιού για σκίαση και κατά μήκος καναλιών.
Αυτό το δέντρο αναπτύσσεται γενικά στις όχθες των ποταμών σε υψόμετρο μικρότερο από 900 μέτρα, αλλά μπορεί να φτάσει τα 1.300 μέτρα. Αναπτύσσεται καλύτερα σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 10°C έως 40°C. Μπορεί να αντέξει μέση ετήσια βροχόπτωση έως 2.000 mm και ξηρασία που δεν υπερβαίνει τους τρεις με τέσσερις μήνες. Το Sheesham αναπτύσσεται καλύτερα σε καθαρή άμμο και χαλίκι και σε πλούσια εδάφη στις όχθες ποταμών, ενώ μπορεί επίσης να ευδοκιμήσει σε ελαφρώς αλμυρά εδάφη.
Χαρακτηριστικά: Το ξύλο του Sheesham κυμαίνεται από χρυσοκάστανο έως σκούρο καφέ ή καστανό, με σκουρότερες ραβδώσεις που δίνουν στο ξύλο μια πλούσια, γυαλιστερή εμφάνιση. Το ξύλο είναι ισχυρό και σκληρό με ευθύγραμμο κόκκο, αν και μπορεί επίσης να είναι διαπλεκόμενο. Η υφή του ποικίλλει από μέτρια έως τραχιά με φυσική λάμψη.
Το ξύλο ελιάς σε αυτό το πλήρες σετ, ένα δέντρο γεμάτο νόημα
Στην Ελλάδα, οι άγριες ελιές συλλέγονταν ήδη από τη νεολιθική περίοδο, αλλά ο τόπος όπου ξεκίνησε η οικιακή καλλιέργεια της ελιάς, ήταν πιθανότατα η Κρήτη. Αρχαιολογικά δεδομένα και ιστορικές ανακαλύψεις επιβεβαιώνουν ότι κατά τη Μινωική περίοδο (3000-1000 π.Χ.), η καλλιέργεια της ελιάς και το εμπόριο ελαιολάδου ήταν ευρέως διαδεδομένα στην Κρήτη, γεγονός που εξηγεί εν μέρει και την οικονομική άνθηση που σημειώθηκε στο νησί κατά την περίοδο αυτή. Στο ανάκτορο της Κνωσού έχουν βρεθεί κεραμικά (πιθάρια) και λίθινες δεξαμενές για την αποθήκευση ελαιολάδου, ενώ στη Φαιστό υπάρχουν ευρήματα ελαιοτριβείου αυτής της περιόδου.
Οι αρχαίοι Έλληνες εισήγαγαν την καλλιέργεια της ελιάς στις αποικίες τους:
Στη Σικελία, τη νότια Γαλλία, τις δυτικές ακτές της Ισπανίας και τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Αγαπούσαν και θεοποιούσαν την ελιά και απέδιδαν στην καταγωγή της θρησκευτικό και ιερό χαρακτήρα, καταδικάζοντας σε θάνατο όποιον κατέστρεφε μια ελιά. Οι αγγελιοφόροι ερχόντουσαν για να συνάψουν ειρήνη κρατώντας ένα κλαδί ελιάς, ενώ η μόνη ανταμοιβή για τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ένα στεφάνι από άνθη ελιάς. Πολλοί Έλληνες φιλόσοφοι μελέτησαν τις φαρμακευτικές ιδιότητες αυτού του ιερού δέντρου. Ο Διοσκουρίδης, ο Διοκλής, ο Αναξαγόρας, ο Εμπεδοκλής, ο Ιπποκράτης- ο κώδικας του Ιπποκράτη περιλαμβάνει περισσότερες από 60 θεραπείες με βάση την ελιά.
Έχοντας επίγνωση της αξίας του ελαιολάδου, οι Ρωμαίοι συνέβαλαν στην εξάπλωση της ελιάς σε όλα τα εδάφη της αυτοκρατορίας τους. Το εμπόριο συνέχισε να αναπτύσσεται και τα ρωμαϊκά πλοία μετέφεραν μεγάλες ποσότητες λαδιού σε περιοχές όπου δεν καλλιεργούνταν ελαιόδεντρα ή όπου το ελαιόλαδο ήταν σε έλλειψη λόγω χαμηλής παραγωγής. Αυτή ήταν η περίοδος κατά την οποία αναπτύχθηκαν νέες τεχνικές εξαγωγής ελαιολάδου και έγιναν μεγάλα βήματα στη διάδοση της γνώσης για την ελιά. Το ελαιόδεντρο καλλιεργείται στους Αγίους Τόπους, στη Βηθλεέμ, και προστατεύεται από τους χριστιανικούς νόμους και τη Βίβλο από την αρχαιότητα. Το ξύλο της ελιάς παράγεται μόνο από κλαδεμένα κλαδιά και όχι από την καταστροφή των δέντρων. Λέγεται ότι το δέντρο της ζωής στον Κήπο της Εδέμ ήταν μια ελιά. Το ξύλο της ελιάς προσφέρει διορατικότητα, έμπνευση, βοηθά στην επικοινωνία, προάγει την ειρήνη, τη χαρά και μια βαθιά αίσθηση αφοσίωσης.
Ένα απροσδόκητο δέντρο, το πυξάρι σε ολόκληρο αυτό το σετ σκακιού
Το πυξάρι είναι ένα γένος με περίπου 70 είδη στην οικογένεια Buxaceae. Τα κοινά ονόματα περιλαμβάνουν πυξάρι ή πυξάρι.
Τα πυξάρια είναι ενδημικά στη δυτική και νότια Ευρώπη, τη νοτιοδυτική, νότια και ανατολική Ασία, την Αφρική, τη Μαδαγασκάρη, το μακρινό βορρά της Νότιας Αμερικής, την Κεντρική Αμερική, το Μεξικό και την Καραϊβική, με την πλειονότητα των ειδών να είναι τροπικά ή υποτροπικά- μόνο τα ευρωπαϊκά και ορισμένα ασιατικά είδη είναι ανθεκτικά στον παγετό. Κέντρα ποικιλομορφίας βρίσκονται στην Κούβα (περίπου 30 είδη), την Κίνα (17 είδη) και τη Μαδαγασκάρη (9 είδη). Το πυξάρι (που ονομάζεται επίσης πυξάρι ή buxus στα λατινικά) κατακτά τον κόσμο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Με τα μικροσκοπικά, σφιχτά πλεγμένα φύλλα και την εύκολα ελεγχόμενη μάζα του, δεν είναι περίεργο που αυτή η άψογη ποικιλία εμφανίζεται παντού, από βεράντες πισινών και σκηνικά μπαρ μέχρι γραφεία στελεχών.”
Το μποξγουντ αντιπροσωπεύει τη μακροζωία και την αθανασία. Αυτά τα φυτά βραδείας ανάπτυξης χρειάζονται συχνά 5 χρόνια ή και περισσότερο για να φτάσουν σε ύψος άξιο για κλάδεμα σε έναν κορυφολογικό φράχτη που συνήθως βλέπουμε γύρω από ανακτορικά κτήματα. Για τους λόγους αυτούς, το πυξάρι θεωρείται σύμβολο της συνέπειας, του αναστήματος και του γούστου.
Η βελανιδιά, ένα ισχυρό δέντρο σε αυτή την ολοκληρωμένη σκακιέρα
Σε όλη την Ευρώπη, οι βελανιδιές είναι από τα ψηλότερα και πιο ανθεκτικά δέντρα στα δάση. Ίσως γι’ αυτό το λόγο το συγκεκριμένο είδος δέντρου έχει τιμηθεί και σεβαστεί από τόσους πολλούς αρχαίους πολιτισμούς. Από τους Έλληνες και τους Σκανδιναβούς μέχρι τους Δρυίδες και τους Σλάβους, πολλοί αρχαίοι ευρωπαϊκοί πολιτισμοί συμπεριέλαβαν τη βελανιδιά στις μυθολογίες τους. Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι κάνει αυτό το δέντρο τόσο ξεχωριστό και τόσο άξιο αρχαίας λατρείας και θαυμασμού.
Δρυς και αστραπή
Πολλοί από τους σημαντικότερους θεούς της ευρωπαϊκής μυθολογίας συνδέθηκαν με τους κεραυνούς και τις αστραπές καθώς και με τις βελανιδιές: ο Θορ των Νορβηγών, ο Δίας των Ελλήνων, ο Δίας των Ρωμαίων, ο Ντάγκντα των Κελτών και ο Πέρουν των Σλάβων.
Μοιάζει παράξενος συνδυασμός συσχετισμών, αλλά μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι οι βελανιδιές χτυπιούνται από κεραυνούς συχνότερα από άλλα δέντρα. Ίσως οι αρχαίοι λαοί πίστευαν ότι ο κεραυνός που χτυπάει μια βελανιδιά ήταν ένα σημαντικό μήνυμα από τον αρχηγό θεό και ένα σημάδι για κάτι σημαντικό που θα έρθει. Αλλά κατά πάσα πιθανότητα, ήταν μάλλον το ύψος των βελανιδιών και η χαμηλή ηλεκτρική αντίσταση του ξύλου τους που προσέλκυε τους κεραυνούς.
Το ξύλο της ελιάς, στα ιερά κείμενα
 ,Στην Παλαιά Διαθήκη, χρησιμοποιούνταν για το χρίσμα προφητών και βασιλιάδων και για το άναμμα των λυχνιών στον οίκο του Θεού με συμβολικό σκοπό τη θεραπεία, τον εξαγνισμό και τη θρέψη.
Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς Χριστός περιγράφεται ως “ο χρισμένος” ή Μεσσίας, που σημαίνει χρισμένος με λάδι ελιάς.
Ο Ιησούς διηγείται την ιστορία του Καλού Σαμαρείτη που χρησιμοποίησε ελαιόλαδο για να θεραπεύσει. Όταν ο Ιησούς πήγε στην Ιερουσαλήμ, προσευχήθηκε στο Όρος των Ελαιών, όπου δίδαξε στους μαθητές του τον λόγο του Θεού. Ο Ιησούς προσευχήθηκε επίσης κάτω από μια ελιά μετά το τελευταίο δείπνο και πριν από τη σταύρωσή του σε έναν σταυρό από ελαιόδεντρα κοντά στον κήπο της Γεθσημανής στην Ιερουσαλήμ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα κομπολόγια κατασκευάζονται από ξύλο ελιάς. Από σεβασμό, οι κάτοικοι των Αγίων Τόπων προστατεύουν αυτά τα δέντρα και δεν τα κόβουν.
Η ελιά θεωρείται επίσης σύμβολο της ειρήνης. Κατά τη διάρκεια του μεγάλου κατακλυσμού, ένα περιστέρι που έστειλε ο Νώε από την κιβωτό σε αναζήτηση γης επέστρεψε με ένα κλαδί ελιάς στο ράμφος του. Εδώ συμβόλιζε την ειρήνη και την καλή θέληση, υποδηλώνοντας το τέλος της οργής των θεών. Το κλαδί ελιάς συμβολίζει την ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρωπότητας. Lori Bruno Magika Salem Massachusetts – Πνευματική ντίβα σύμφωνα με τη Lori Bruno, μάντισσα, αρχιερέας και κληρονόμος της σικελικής τέχνης των σοφών, και ιδιοκτήτρια του Magika στο Salem της Μασαχουσέτης. “Η ελιά δεν μπορεί ποτέ να φαγωθεί από σκουλήκια και μπορεί να ζήσει για 1.000 χρόνια. Ο αρχάγγελος Μιχαήλ και όλοι οι άγγελοι συντονίζονται με το ξύλο της ελιάς, επειδή είναι ιερό και αμόλυντο.”
Το αυξημένο ενδιαφέρον για το σκάκι, ιδιαίτερα για το διεθνές παιχνίδι στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, οδήγησε σε μια νέα ζήτηση για ένα πιο οικουμενικό σχέδιο σκακιστικών κομματιών. Η ποικιλία και οι μορφές του συμβατικού σχήματος, που είχε ξεκινήσει τον δέκατο πέμπτο αιώνα, είχαν αναπτυχθεί σημαντικά μέχρι τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα. Οι συμβατικοί τύποι που ήταν δημοφιλείς εκείνη την εποχή περιελάμβαναν το αγγλικό σκακιέρα Barleycorn, το σκακιέρα St. George, το γαλλικό σκακιέρα Régence (που πήρε το όνομά του από το Café de la Régence στο Παρίσι) και το κεντροευρωπαϊκό σκακιέρα. Τα περισσότερα από τα κομμάτια ήταν ψηλά, εύκολα ανατρεπόμενα αλλά δυσκίνητα στο παιχνίδι, και το κύριο μειονέκτημά τους ήταν η ομοιότητα των κομματιών εντός του ίδιου σετ. Το γεγονός ότι ένας παίκτης δεν αναγνώριζε τα κομμάτια του αντιπάλου του μπορούσε να αλλάξει την έκβαση μιας παρτίδας. Έπρεπε
λοιπόν να βρεθεί μια λύση…
Η ιστορία μιας επιτυχίας
Μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ήταν σαφές ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη για ένα σετ σκακιού με κομμάτια που να είναι εύκολα στη χρήση και να αναγνωρίζονται καθολικά από σκακιστές με διαφορετικό υπόβαθρο. Η λύση, που προτάθηκε για πρώτη φορά το 1849 από τον προμηθευτή ποιοτικών παιχνιδιών, τον John Jaques of London, κατασκευαστή παιχνιδιών και αθλητικών ειδών, του Hatton Garden του Λονδίνου, έμελλε να γίνει γνωστή ως Staunton Chess Set, από το< Howard Staunton (1810-1874), τον σκακιστή και συγγραφέα που θεωρούνταν γενικά ο ισχυρότερος παίκτης στον κόσμο από το 1843 έως το 1851.
Αν και ο Nathaniel Cooke ήταν από καιρό ειδικός σχεδιαστής, ενδέχεται να είχε σχεδιάσει τα κομμάτια του από τον κουνιάδο του και ιδιοκτήτη της εταιρείας, John Jaques.
Μια θεωρία για τον σχεδιασμό είναι ότι ο Cooke όρισε ότι είχε χρησιμοποιήσει αρχιτεκτονικές έννοιες κύρους που ήταν οικείες στην (παρεμπιπτόντως αυξανόμενη) τάξη των μορφωμένων και εύπορων ευγενών. Οι Λονδρέζοι αρχιτέκτονες, έντονα επηρεασμένοι από την κουλτούρα της Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης, σχεδίαζαν κτίρια κύρους σε νεοκλασικό στυλ. Η εμφάνιση των νέων σκακιστικών κομματιών βασίστηκε σε αυτό το στυλ, και τα κομμάτια ήταν σύμβολα της “αξιοσέβαστης” βικτωριανής κοινωνίας: μια διακεκριμένη μίτρα επισκόπου, ένα στέμμα βασίλισσας και ένα στέμμα βασιλιά, ένας ιππότης σκαλισμένος σαν κεφάλι επιβήτορα από τα μάρμαρα του Παρθενώνα του Έλγιν, και ένα κάστρο με καθαρές κλασικές γραμμές, που προβάλλει μια αύρα δύναμης και ασφάλειας. Το σχήμα των πάγκων είναι εμπνευσμένο από το τετράγωνο και την πυξίδα των μασόνων- ωστόσο, μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι το σχήμα των πάγκων προέρχεται από τα μπαλκόνια της βικτοριανής αρχιτεκτονικής. Υπήρξαν
επίσης κάποιες πρακτικές καινοτομίες: για πρώτη φορά, ένα έμβλημα στέμματος σφραγίστηκε σε έναν πύργο και έναν ιππότη σε κάθε πλευρά, για να προσδιορίζεται η θέση τους στο ταμπλό από την πλευρά του βασιλιά. Αυτό συνέβη επειδή στην περιγραφική σημειογραφία του σκακιού, οι πύργοι και οι ίπποι συχνά αναφέρονταν ως “ιππότης της βασίλισσας”, “πύργος του βασιλιά” κ.λπ.
Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι ο Jaques, ο μάστορας του τόρνου, πιθανώς πειραματίστηκε με ένα σχέδιο που όχι μόνο θα ήταν αποδεκτό από τους παίκτες, αλλά θα μπορούσε επίσης να παραχθεί με λογικό κόστος.
Στο τέλος, πιθανότατα δανείστηκε και συνέθεσε στοιχεία από ήδη διαθέσιμα παιχνίδια για να δημιουργήσει ένα νέο σχέδιο που χρησιμοποιούσε παγκοσμίως αναγνωρίσιμα σύμβολα στην κορυφή των συμβατικών ράβδων και βάσεων. Επιπλέον, τα κομμάτια ήταν συμπαγή, καλά ισορροπημένα και σταθμισμένα ώστε να παρέχουν ένα χρήσιμο και κατανοητό σετ παιχνιδιού.
Μπορεί να ήταν ένας συνδυασμός και των δύο θεωριών, με τη συνέργεια του κ. Cooke, του επιχειρηματία, και του κ. Jaques, του τεχνίτη. Τα βιβλία σκακιού από το 1820 και μετά χρησιμοποιούσαν εικονίδια σκακιστικών κομματιών σε διαγράμματα παρόμοια από πολλές απόψεις με τα κομμάτια του Staunton, συμπεριλαμβανομένης μιας πρόσφατης αλλαγής από τοξωτή κορώνα σε κορώνα για τη βασίλισσα. Αυτό δείχνει ότι ο σχεδιασμός του Staunton μπορεί να έχει προκύψει από αυτά τα διαγράμματα, πιθανότατα παραλαμβανόμενο από έναν τυπογράφο.
Μια παράδοση που συνεχίζεται δυνατά!
Το σετ σκακιού του Staunton έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δημοφιλές και είναι πιθανό να παραμείνει έτσι και στο μέλλον. Η επιτυχία του οφείλεται στα καλά ισορροπημένα και εύκολα αναγνωρίσιμα κομμάτια του.
Οι Anthony Saidy και Norman Lessing έχουν γράψει ότι “αν γινόταν ψηφοφορία μεταξύ των σκακιστών για να καθοριστεί με ποια κομμάτια τους άρεσε περισσότερο να παίζουν, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα κομμάτια του Staunton θα κέρδιζαν με συντριπτική διαφορά.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΚΑΚΙΩΝ &.nbsp;COFRRET COMPLETE WOODEN
- Σκακιέρα 34 x 34cm
- Σκακιέρα : Ελιά / Δρυς για τη σκακιέρα
- 32 σκακιέρες Staunton από ξύλο, ιβουάρ και καφέ
- Υψος βασιλιάδων : 6,5cm
- Set weight 1,3 Kg
- Chessboard: Olive wood / oak
- Chess pieces: Shesham, πυξάρι
- Χρώματα: Μπεζ, Μαύρο και με μπορντούρα με μωβ
