Αυτή η όμορφη σανίδα τάβλι είναι διακοσμημένη με ανατολίτικα μοτίβα. Είναι κατασκευασμένη από 100% ξύλο οξιάς και έχει κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου στο χέρι από αρχιτεχνίτες.
Συνεργαζόμαστε με τους τεχνίτες μας εδώ και πολύ καιρό και κάθε χρόνο τους βλέπουμε να φτιάχνουν αρκετά από αυτά τα όμορφα ανατολίτικα παιχνίδια τάβλι χειροποίητα.
Συζητήσαμε από τους τεχνίτες μας αν θα μπορούσαν να σκεφτούν να τα πουλήσουν στο ευρύ κοινό.
Προσφέρουμε έναν περιορισμένο αριθμό αυτών των σετ ανατολίτικου τάβλι από μασίφ ξύλο. Οι σχεδιαστές μας έχουν ήδη παράγει πενήντα από αυτά τα μοναδικά κομμάτια και έχουν συμφωνήσει να παράγουν έναν επιπλέον αριθμό κομματιών σύμφωνα με το αίτημά σας.
Αφήστε μας να τονίσουμε αυτό το σημείο: πρόκειται για ξύλινα μοντέλα υψηλής ποιότητας.
ως τέτοια, η σανίδα τάβλι θα κάνει με τον καιρό ό,τι κάνει το ποιοτικό ξύλο: Θα αποκτήσει μια πατίνα βαθιά και .ακτινοβολία και μπορεί να παρουσιάσει κάποια μικρά σημάδια φυσικής κίνησης (αλλαγή χρώματος). Αυτό δεν αποτελεί ένδειξη ελαττώματος, αλλά φυσικό αποτέλεσμα του ίδιου του ξύλου. Κάθε κομμάτι ξύλου είναι διαφορετικό. Ακόμα και σανίδες από το ίδιο δέντρο μπορεί να έχουν διαφορετικό κόκκο και απόχρωση- και πάλι, αυτό είναι το αποτέλεσμα του ότι οι τεχνίτες μας χρησιμοποιούν αληθινά μασίφ σκληρά ξύλα σε αντίθεση με συνθετικό υλικό.
Να είστε σίγουροι ότι, αν το χειρίζεστε με προσοχή και το μεταχειρίζεστε σωστά, η σανίδα τάβλι σας θα διαρκέσει γενιές.
Ανακαλύψτε το παιχνίδι του τάβλι με το όμορφο χειροποίητο κομμάτι μας και γίνετε μάστορας στο “παιχνίδι των βασιλιάδων”
Το τάβλι έχει τις ρίζες του στα πρώτα επιτραπέζια παιχνίδια που αναπτύχθηκαν στην Ουρ της Μεσοποταμίας, πριν από
5000 χρόνια.
Ταμπλό που έμοιαζαν με τάβλι έχουν ανακαλυφθεί κατά τη διάρκεια ανασκαφών, μαζί με τα αντίστοιχα ζάρια και ένθετα κομμάτια του παιχνιδιού. Το παιχνίδι φαίνεται ότι μετακινήθηκε από εκεί στην αρχαία Ινδία, όπου αναπτύχθηκε με το Parcheesi από έναν κοινό πρόγονο. Μια παραλλαγή που ονομαζόταν Sennet παιζόταν από τους αρχαίους Αιγύπτιους.
Παρα την εποχή του Πλάτωνα, το ταμπλό είχε πάρει την καθιερωμένη του μορφή και, όπως συμβαίνει με τόσα πολλά πράγματα, οι Έλληνες διεκδίκησαν την εφεύρεσή του. Ο Σοφοκλής αποδίδει το παιχνίδι στον Παλαμήδη, ο οποίος λέγεται ότι το ανέπτυξε για να περνάει την ώρα του κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Τροίας. Ο Ηρόδοτος, εν τω μεταξύ, ισχυρίζεται ότι οι Λυδοί το εφηύραν.
Στη Ρώμη, το παιχνίδι ονομαζόταν ludus duodecium scriptorum, “το παιχνίδι των δώδεκα γραμμών”, ή tabular. Τα ταμπλό που ανακαλύφθηκαν στα ερείπια της Πομπηίας είναι πανομοιότυπα σε σχήμα με τη σύγχρονη εκδοχή. Αλλά οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τρία ζάρια. Αν και αναφερόταν ως το παιχνίδι των αυτοκρατόρων, το τάβλι ήταν σαφώς εξίσου δημοφιλές στις κατώτερες τάξεις όσο και στους πατρίκιους. Μια τοιχογραφία στην Πομπηία απεικονίζει έναν καβγά σε μια ταβέρνα, που προκλήθηκε από μια διαφωνία για το παιχνίδι.
Οι ρωμαϊκές λεγεώνες διέδωσαν το παιχνίδι σε όλη την αυτοκρατορία. Πολλοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι, όπως και τα έθιμα του διαβάσματος και του μπάνιου, το παιχνίδι δεν επέζησε της πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Ευρώπη. Στην
Αγγλία, ωστόσο, το παιχνίδι παιζόταν κατά την εποχή των Σαξόνων και η ρωμαϊκή ονομασία Tables εμφανίζεται σε γλωσσάρια της αρχαίας αγγλικής γλώσσας του 8ου και 9ου αιώνα.
Το παιχνίδι γνώρισε αναβίωση κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών. Παίζονταν ευρέως στην Αραβία, όπου είχε φτάσει μέσω της Περσίας. Οι Άραβες χρησιμοποιούσαν δύο ζάρια, σε αντίθεση με τα τρία ρωμαϊκά, και αυτή η εκδοχή του διαδόθηκε στις ανώτερες τάξεις της Ευρώπης. Η Εκκλησία αποδοκίμαζε αυτό το παιχνίδι, πιθανώς λόγω του τζογαδόρικου χαρακτήρα του, και κατά περιόδους επιχειρούσε να το απαγορεύσει.
Η επιτυχία αυτών των προσπαθειών μπορεί να κριθεί από το γεγονός ότι οι ηγέτες της Εκκλησίας πρέπει να εξέδιδαν αυτά τα διατάγματα κατά μέσο όρο μία ή δύο φορές τον αιώνα, από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα.
Προφανώς, η μεταρρύθμιση τους έκανε τελικά να ξεχάσουν το τάβλι. Μια από τις τελευταίες τέτοιες προσπάθειες έγινε από τον καρδινάλιο Γούλσεϊ της αυλής του Ερρίκου Η΄, ο οποίος διέταξε να καούν όλες οι σανίδες το 1526, δίνοντας αφορμή για μια οικοτεχνία για τους Άγγλους τεχνίτες, οι οποίοι κατασκεύαζαν μεταμφιεσμένες σανίδες με τη γνωστή πλέον μορφή ενός βιβλίου που μπορούσε να διπλωθεί στη μέση με τις πέτρες μέσα και να αποθηκευτεί σε ένα ράφι.
Το διάταγμα δεν επέζησε από τον καρδινάλιο και το τάβλι έγινε αγαπημένο παιχνίδι των Ελισαβετιανών. Την εποχή αυτή οι κανόνες του παιχνιδιού, τουλάχιστον στην Αγγλία και τη Γαλλία, φαίνεται ότι είχαν επισημοποιηθεί στη σύγχρονη μορφή τους, με εξαίρεση τον κύβο διπλασιασμού. Αν και η ονομασία του τραπεζιού χρησιμοποιήθηκε ευρέως κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα, η ονομασία “τάβλι” καταγράφηκε το 1645 και είναι σαφές ότι με την ονομασία αυτή η έννοια του τάβλι (ή back game) μπήκε στο παιχνίδι.
Τον δέκατο όγδοο αιώνα το παιχνίδι εξαργυρώθηκε και έγινε δημοφιλές μεταξύ του κλήρου ως ηθικά εποικοδομητικό χόμπι. Ο Hoyle δημοσίευσε την πραγματεία του για τα τυχερά παιχνίδια το 1743. Φτάνοντας στην Αμερική σχεδόν το ίδιο γρήγορα με τους Ευρωπαίους, το τάβλι έγινε τόσο δημοφιλές χόμπι στον νέο κόσμο όσο και στον παλιό. Οι
λογαριασμοί εξόδων του Τόμας Τζέφερσον δείχνουν τα κέρδη και τις απώλειές του στο παιχνίδι τον Ιούνιο του 1776, όταν θα έπρεπε να συντάσσει τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.
Τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού Oriental Backgammon :
- Χρώματα- Καφέ και ελεφαντόδοντο
- Ξύλο – Οξιά
- Βάρος σετ – 5 κιλά
- Τα κομμάτια και τα ζάρια παρέχονται με το σετ
- Διαστάσεις του ταμπλό: Αν ψάχνετε την τέλεια σανίδα τάβλι για εσάς, αυτό το μοντέλο solid wood backgammon board θα πρέπει να σας ταιριάζει απόλυτα για να τελειοποιήσετε το παιχνίδι σας στο τάβλι ! Αν όχι, μπορείτε να επισκεφθείτε τη συλλογή ξύλινες σανίδες τάβλι για να δείτε όλα τα μοντέλα με αυτό το υλικό κατασκευής. Αν αυτός ο τύπος σανίδας τάβλι δεν σας ενδιαφέρει, ανακαλύψτε όλα τα μοντέλα μας στη συλλογή σανίδες τάβλι..
