Αυτή η πανέμορφη σκακιέρα θα αποτελέσει ένα εξαιρετικό δοχείο για τα πιόνια σας. Είναι κατασκευασμένη από μια υψηλού κύρους επιλογή ξύλου σφενδάμου και padouk.
Συνεργαζόμαστε με τους τεχνίτες μας εδώ και πολύ καιρό και κάθε χρόνο τους βλέπουμε να κατασκευάζουν αρκετές από αυτές τις όμορφες σκακιέρες χειροποίητες.
Συζητήσαμε τους τεχνίτες μας αν θα μπορούσαν να σκεφτούν να τις πουλήσουν στο ευρύ κοινό.
Προσφέρουμε έναν περιορισμένο αριθμό αυτών των πανέμορφων σκακιέρων. Οι σχεδιαστές μας έχουν ήδη παράγει πενήντα από αυτά τα μοναδικά κομμάτια και έχουν συμφωνήσει να παράγουν έναν επιπλέον αριθμό κομματιών σύμφωνα με το αίτημά σας.
Αφήστε μας να τονίσουμε αυτό το σημείο: Πρόκειται για ξύλινα μοντέλα υψηλής ποιότητας.
Ετσι, η σκακιέρα θα κάνει εν ευθέτω χρόνω ό,τι κάνει το ποιοτικό ξύλο: Θα αποκτήσει μια πατίνα βαθιά και .ακτινοβολία και μπορεί να παρουσιάσει κάποια μικρά σημάδια φυσικής κίνησης (αλλαγή χρώματος). Αυτό δεν αποτελεί ένδειξη ελαττώματος, αλλά φυσικό αποτέλεσμα του ίδιου του ξύλου. Κάθε κομμάτι ξύλου είναι διαφορετικό. Ακόμα και σανίδες από το ίδιο δέντρο μπορεί να έχουν διαφορετικό κόκκο και απόχρωση- και πάλι, αυτό είναι το αποτέλεσμα του ότι οι τεχνίτες μας χρησιμοποιούν αληθινά μασίφ σκληρά ξύλα σε αντίθεση με συνθετικό υλικό.
Να είστε σίγουροι ότι, αν το χειριστείτε με προσοχή και με τη σωστή μεταχείριση, η σκακιέρα σας θα διαρκέσει για γενιές.
Ξύλο σφενδάμου, ένα πολύτιμο ξύλο που θα κάνει τη σκακιέρα σας άξια να φιλοξενήσει τα καλύτερα σκακιστικά σας πιόνια
Η ιστορία του σφενδάμου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία του Κεμπέκ.
Οι υπάρχουσες ιστορικές πηγές αποκαλύπτουν ότι, μεταξύ 1536 και 1542, ο Ζακ Καρτιέ και οι άλλοι εξερευνητές του, γοητευμένοι από αυτό που νόμιζαν ότι ήταν μια μεγάλη καρυδιά, την έκοψαν. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ένα ζαχαρόσφενδαμο, του οποίου ο χυμός αναβλύζει σε μεγάλες ποσότητες. Όταν τον δοκίμασαν, τον παρομοίασαν με ένα καλό κρασί. Το 1557, ο κοσμογράφος André Thévet έγραψε ότι, σύμφωνα με τα Πρώτα Έθνη, το δέντρο ήταν γνωστό ως “couton”.
Η επόμενη αναφορά από πρώτο χέρι για το σφεντάμι δεν έφτασε παρά το 1606, όταν ο δικηγόρος, ταξιδιώτης και συγγραφέας Marc Lescarbot επισκέφθηκε την Ακαδημία. Περιέγραψε τη συγκομιδή και την (όπως την ονόμασε) απόσταξη του χυμού σφενδάμου από τα Πρώτα Έθνη. Αναφέρει επίσης τη χρήση καυτών λίθων για το μαγείρεμα του φαγητού. Λίγο αργότερα τον αιώνα, ο ιεραπόστολος Gabriel Sagard των Recollet επιβεβαίωσε εκ νέου τη χρήση του χυμού σφενδάμου από τα Πρώτα Έθνη και περιέγραψε ένα είδος διαδικασίας εξάτμισης. Αναφέρθηκε σε αυτό ως ενισχυτικό ρόφημα. Αυτή η ιδέα ενός ποτού για την αναπλήρωση της ενέργειας είναι επίσης παρούσα στις αναφορές του πατέρα Le Jeune για τους Montagnais το 1634, λέγοντας ότι έτρωγαν φλοιό σφενδάμου σε περιόδους πείνας. Συγκρίνει τον χυμό με μια ζάχαρη γλυκιά σαν μέλι.
Οι ιστορίες για τον χυμό του σφενδάμου πολλαπλασιάζονται κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1600, συμπεριλαμβανομένης μιας αργής εξέλιξης της χρήσης της ζάχαρης σφενδάμου. Στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα και μέσα στον 18ο αιώνα, υπάρχουν όλο και περισσότερες αναφορές στην εξαγωγή ζάχαρης σφενδάμου στη Γαλλία ως ένα είδος γαστρονομικής περιέργειας. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό συνέπεσε με την αύξηση της κατανάλωσης ζάχαρης από τον γενικό πληθυσμό, αλλά δεν είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε μια οριστική σύνδεση. Η ζάχαρη εξακολουθούσε να είναι ένα αγαθό που προοριζόταν για τους ευγενείς και τους εύπορους. Ωστόσο, η καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου αναπτύχθηκε σταδιακά στη Βραζιλία και την Καραϊβική. Η ζήτηση για γλυκαντικές ύλες αυξήθηκε.
Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ λάτρευε τα γλυκά με ζάχαρη σφενδάμου (μια λιχουδιά που ονομάζεται dragée) και ήταν ένας Μοντρεαλέζος που του τα προμήθευε: Η Agathe de Repentigny, εφευρέτρια και επιχειρηματίας (αρκετά σπάνια για την εποχή). Αλλά η σημαντικότερη εξέλιξη αυτής της περιόδου (γνωστής ως Διαφωτισμός) ήταν η επιστημονική κατανόηση του ζαχαρόσφενδαμου και των αρετών του χυμού του, καθώς και της ζάχαρης σφενδάμου. Μέχρι το 1749, αυτά καταναλώνονταν ευρέως στη Νέα Γαλλία, σύμφωνα με τον Σουηδό βιολόγο Pehr Kalm.
Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Ακαδία το 1708, ο Sieur de Dièreville περιέγραψε τη στοιχειώδη τεχνική που χρησιμοποιούσαν οι Πρώτοι Έθνη για την αξιοποίηση των σφενδάμων. Χρησιμοποιώντας ένα τσεκούρι, έκαναν μια τομή τεσσάρων ιντσών μέσα στην οποία τοποθετούσαν ένα κομμάτι ξύλου σε σχήμα γούρνας. Ο χυμός έρεε σε ένα δοχείο, συνήθως κατασκευασμένο από φλοιό σημύδας. Εν τω μεταξύ, στη Νέα Αγγλία, ο Paul Dudley έγραψε ένα βιβλίο για την παρασκευή ζάχαρης σφενδάμου από αυτό που αποκαλούσε “χυμό ζάχαρης σφενδάμου”, παρουσιάζοντας την πιο επιστημονική εξήγηση της διαδικασίας μέχρι σήμερα. Η διαδικασία εξελίχθηκε περαιτέρω όταν οι Pierre-François-Xavier de Charlevoix, Monseigneur de la Barre και Joseph-François Lafitau σημείωσαν την προσθήκη του σιδερένιου δοχείου στις μεθόδους παραγωγής ζάχαρης σφενδάμου.
Ο ζαχαρόσφενδαμος, ο χυμός σφενδάμου και η ζάχαρη σφενδάμου έφθασαν σε ένα νέο επίπεδο διάκρισης χάρη στο έργο διάσημων επιστημόνων όπως ο Pehr Kalm, ο Henri-Louis Duhamel du Monceau, του οποίου η πραγματεία για τα δάση δημοσιεύθηκε από τη Βασιλική Ακαδημία της Γαλλίας, και ο Denis Diderot στην αξιοσέβαστη Encyclopédie ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers. Ακολούθησαν μια ολιστική προσέγγιση, εξηγώντας τις φυσικές διεργασίες που συμβαίνουν στο δέντρο του ζαχαρόσφενδαμου, τον τρόπο παρασκευής της ζάχαρης του σφενδάμου και τα οφέλη του σφενδάμου για την ανθρώπινη υγεία. Στον
Pehr Kalm αποδίδεται η διαχρονική ονομασία “country sugar”, σε αναφορά στην αυξανόμενη χρήση της από τους απλούς ανθρώπους.
Τον 19ο αιώνα έγινε η μετάβαση από τις παλιές μεθόδους αξιοποίησης και συγκομιδής στις νέες μεθόδους που κατέστησαν διαθέσιμες η επιστήμη και η έρευνα. Αντί για το τσεκούρι, οι τομές γίνονταν με τρυπάνι- οι ξύλινοι κουβάδες αντικαταστάθηκαν από μεταλλικά δοχεία με καπάκια- το σιδερένιο δοχείο που τοποθετούνταν με κόπο στη φωτιά και αφαιρούνταν από τη φωτιά αντικαταστάθηκε από τον εξατμιστήρα και- το καταφύγιο καλυμμένο με κλαδιά έδωσε τη θέση του στην ξύλινη καλύβα. Η παραγωγή εξελίχθηκε τελικά προς το γενικό μοντέλο που γνωρίζουμε σήμερα, αν και δεν διέθετε ακόμη τον εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας που αναπτύχθηκε τον 20ό αιώνα. Μόνο στις
αρχές της δεκαετίας του 1950 ανακάλυψαν τον τρόπο συντήρησης του σιροπιού σφενδάμου, έφτιαξαν για πρώτη φορά βούτυρο σφενδάμου και εφηύραν το κουτί των 540ml που όλοι γνωρίζουμε και αγαπάμε σήμερα.
Μια σειρά από εξελίξεις έκαναν τη ζωή των σκληρά εργαζόμενων οικογενειών με σιρόπι σφενδάμου ευκολότερη. Για παράδειγμα, η πρόσληψη ενός χημικού από τον Συνεταιρισμό Παραγωγών Σιροπιού Σφενδάμου, η άφιξη των σωληνώσεων τη δεκαετία του 1970 και η αντίστροφη όσμωση τη δεκαετία του 1980. Αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν επίσης σε αύξηση του αριθμού των βρυσών για να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση για προϊόντα σφενδάμου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Στο γύρισμα του 21ου αιώνα, η προώθηση των προϊόντων σφενδάμου, η “αποσαφήνιση” και, γύρω στο 2005, η δραστηριότητα έρευνας και καινοτομίας άρχισαν να υποστηρίζουν την εμπορία των προϊόντων σφενδάμου. Ιδιαίτερης σημασίας ήταν η ανακάλυψη της Quebecol, ενός πολυφαινολικού μορίου που υπάρχει μόνο στο σιρόπι σφενδάμου.
Τα χαρακτηριστικά της όμορφης σκακιέρας :
- Πλάτος – 55 cm
- Μήκος – 55 cm
- Πλάτος τετραγώνου : 5,5 cm
- Καθαρό βάρος – 4,25 kg
- Κατασκευάζεται από μια ολόκληρη μάζα ξύλου padouk και σφενδάμου
- .ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
- Κατασκευάζεται από παγκοσμίου φήμης Ινδούς τεχνίτες (πιστοποιημένη εταιρεία χωρίς παιδική εργασία και φιλική προς το περιβάλλον)
- (μη συμβατικές φωτογραφίες, καθώς κάθε κομμάτι, διαμορφωμένο στο χέρι, είναι μοναδικό)
Τιμάστε τον κόσμο του σκακιού με αυτή την υπέροχη ξύλινος δίσκος με σκακιέρα. Διαφορετικά, μπορείτε πάντα να επισκεφθείτε τη συλλογή ξύλινες σκακιέρες για να ανακαλύψετε όλα τα μοντέλα που προσφέρει το κατάστημά μας. Επειδή διαθέτουμε πολλούς διαφορετικούς τύπους υλικών, σας συνιστούμε να ανακαλύψετε ολόκληρη τη συλλογή που είναι αφιερωμένη σε όλες σκακιστικές σανίδες. Για να τελειοποιήσετε τις σκακιέρες σας με τα πιο όμορφα κομμάτια, επισκεφθείτε τη συλλογή σκακιστικά κομμάτια.
